غم آباد

دلم برای کسی تنگ است که چشم های قشنگش را به عمق آبی دریای واژگون میدوخت

غم آباد

دلم برای کسی تنگ است که چشم های قشنگش را به عمق آبی دریای واژگون میدوخت

در آن لحظه

 

 

در آن لحظه که من از پنجره بیرون نگاه  کردم 

 

کلاغی روی بام خانه همسایه مابود 

 

وبر چیزی  نمیدانم چه  شاید تکه استخوانی 

 

دمادم تق و تق منقار میزد باز  

 

ونزدیکش کلاغی روی آنتن قار میزد باز

 

نمیدانم چرا  شاید برای آنکه این دنیا بخیل است 

 

وتنها میخورد هر کس که دارد 

 

 

 

 

در آن لحظه از آنتن چه امواجی گذر میکرد 

 

که در آن موجها شاید یکی نطقی در این معنی که شیرین است غم 

 

                                                                                   شیرین تر از شهدو شکر میکرد 

 

نمیدانم چرا  شاید برای آنکه این دنیا عجیب است 

 

                                                           شلوغ است 

 

                                                            دروغ است وعجیب است 

 

ودر آن موجها  شاید در آن لحظه جوانی هم 

 

برای دوستداران صدای پیرمردی تار میزد باز 

 

نمیدانم چرا  شاید برای آنکه این دنیا پر است از ساز و 

 

                                                                از آواز 

 

وبسیاری صداهایی که دارد تارو پودی گرم 

 

                                                   ونرم 

 

                                                   وبسیاری که بی شرم 

 

 

 

 

در آن لحظه گمان کردم یکی هم داشت خود را دار میزد باز 

 

نمیدانم چرا شاید برای آنکه دنیا کشنده ست 

 

دد است 

 

درنده است  

 

بد است 

 

زننده است 

 

وبیش از این همه اسباب خنده ست 

 

 

 

در آن لحظه یکی میوه فروش دوره گرد بد صدا هم 

 

دمادم میوه پوسیده اش را جار میزد باز 

 

نمیدانم چرا  شاید برای آنکه این دنیا بزرگ است   

 

                                                        و دور است 

 

                                                        وکور است 

 

 

 

 

 

در آن لحظه که میپژمرد و میرفت 

 

ولختی عمر جاویدان هستی را  

 

به غارت با شتابی آشنا میبرد و میرفت 

 

در آن پر شور لحظه  

 

دل من با چه اصراری ترا خواست 

 

ومیدانم چرا خواست 

 

ومیدانم که پوچ هستی و این لحظه های پژمرنده  

 

که نامش عمر و دنیاست 

 

اگر باشی تو بامن  خوب و جاویدان و زیباست 

نظرات 4 + ارسال نظر
مهدی - ع دوشنبه 3 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 14:20 http://marbach.mihanblog.com

سقراط می گه یونانیها دروغ گو اند . خود سقراط یونانیه پس سقراط دروغ می گه که یونانیا دروغ گو اند . بنابراین یونانیها راست گو اند پس سقراط راست می گه که یونانیا دروغ می گن حالا شما بگین یونانیا راست گویند یا دروغ گو؟

شاید سقراط خواسته ما رو بپیچونه.ما باید خودمون عاقل باشیم وتیز وگول سقراط رو نخوریم.در ضمن تو این دنیا معیار خوبی وبدی چیه؟کی مشخصش میکنه؟پس من کاری رو میکنم که ایمان دارم درسته شاید ازنظر بعضی از آدمادروغ باشه واز نظر بعضی ها راست

مهدی - ع دوشنبه 3 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 14:29 http://marbach.mihanblog.com

سلام
وب جالبی داری.
ازشعر خیلی با معنی استفاده کردی. ولی از شعرشما مشخصه که دل پری از دنیا داری. فقط اینو بگم در مورد بند آخر شعر که همیشه در کنار هم بودن لذت بخش نیست. زیباترین لحظه ها را میتوتن تویه تنهایی حس کرد. چون اون لحظه تنها توهستی و معشوق واقعی شما ( پروردگار). تمام دلخوشی انسانهای تنها به اینه که توی تنها یی یکی هست که به درد دلش گوش بده . اونم کسی که از همه زیباتر وعزیزتر و.... میباشد.
ضمنا اگه میشه وب ما را لنیک کنید.
تشکر
به تک تک کامندونی هات یه سری بزن

آره این اتفاق هر چقدر برای من بدی داشت اما یه خوبی داشت که به همه بدی هاش ارزید اونم اینکه فهمیدم خدا هست ومنو خیلی دوست داره.لینک میکنم

عارف دوشنبه 3 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 21:02 http://arefkebriaee.blogsky.com

شعرت قشنگه و اینکه سنگینه و یه حسی داره که نمیدونم چیه
موفق باشی

چون با همه احساسم نوشتم.شاید به همین خاطر که دلی بود به دل نشست.تو هم موفق باشی دوست خوبم

دریا سه‌شنبه 4 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 21:00

ما همیشه صدا های بلند را میشنویم؛پر رنگها را میبینیم سختی ها را میخواهیم .غافل از اینکه خوبان اسان میایند بی رنگ میباشند.

جملات قشنگی بود دوست خوبم بهش خیلی فکر کردم

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد