بگو چگونه

به او که تمام هستی ام را در غباری از غم پیچید و برای همیشه ترکم کرد.

به او که دلم را زیر غرورش له کرد وجاده های عشقم را به بهای مقصدی نا چیز فروخت.

به او که از من تا خودش فاصله کشید.

چه سخت درد را بر بالهای شکسته خود میکشم و چه منتظر به لحظه مرگ می اندیشم.

بگو بعد از تو که نفسم بودی چگونه زندگی کنم؟

بگو چگونه بدون تو با دلی غمگین ودستهای خالی که در تمام لحظه ها منتظر تو هستند صفحه های خاطره را ورق زنم؟

چه روز ها که تورا خواستم چه روز ها که با صدای نگاهم فریادت زدم.

وچه روزها که در غم نبودنت قلبم سوخت.کاش بودی.

چشمانم را میبندم تا نبینم که تو نمیخواهی اشکم را ببینی.

چشمانم را میبندم تا نبینم با تمام کم لطفیت چقدر دوستت دارم

روزهاست که به فراموش کردنت می اندیشم که عشق فقط میتواند از عشق حرف بزند.

امروز شاید فراموشت کرده باشم زیر آواری که بعد از رفتنت بر سرم ریخت اما نمیدانم چرا؟نمیخواهم باور کنم که:

فراموشت کرده ام

قلبم نیست اما دلم هنوز برایت شور میزند.

گویی هنوز دوستت دارم وهنوز خوشبختی من دوست داشتن توست!!