نمیدونم چرا بعضی وقتا هر کاری میکنی نمیشه.انگار نباید بشه.
انگار باید تو باشی و آرزوی اونا.انگار باید وایسی تا خودش به موقع بشه.
ولی نمیدونی تا کی.
دوست دارم وقتی برای خواستنی هام تلاش میکنمو نمیشه.لا اقل اینو بهم ثابت میکنه که برام ارزش داره.
تا جایی که بشه تلاش میکنم اما میترسم یه روزی بزنم به سیم آخروهمه چیزو ساده بگیرمو...
نمیدونم کی اینو میخونی اما هر وقت خوندی بدون که الان دارم همه تلاشمو میکنم که بهترین راهو انتخاب کنم.
کار زیاد دارم که نا تموم مونده و باید انجام بدم و فرصت واسه فکر کردن زیاد دارم.اما ترسم از یه چیز دیگس...
مثل اون روز که نوشتم از ترسم میترسم و تو گفتی من پیشتم نترس.اما...
کاش ترسو نبودی.کاش...
یادته اون روز چقدر برام حرف زدی؟یادته چه حالی بودم؟یادته بعد حرفات بهم چی گفتی؟آخه اونا چی بود که گفتی؟
همه چیز یه تاوانی داره.اما کارهایی که من به عهدشون میگیرم سخت ترین تاوانارو داره.میترسم دیگه توانی واسه تاوان های بعدی نمونه.
من که اومدم...تا آخرشم میرم
آن هنگام که مکان همیشگییمان را طی میکنیم
دوستت دارم
آن هنگام که نگرانی و زمان را
از یاد میبری
دوستت دارم
آن هنگام که پذیرش آزادی میبخشدو
عشق/حقیقت را در آغوش میگیرد
دوستت دارم
بیدار شدن در کنار تو/بعد از یک روز پر هیاهو
خواب آلوده میان پاره های رویا وروزی تازه
بیدار شدن در کنار تو/حس کردن دستانت
هوشیار شدن در آغوشت
و از آن لحظه ی رویینه کننده استفاده کردن!!
پاییدن نفسهایت
که رفته رفته منظم میشوند
دست محتاطم به دنبال لمس توست
تا با نوازشهایم به چشمانم خیره بمانی...
تو وهمه آنچه با توست را دوست دارم
گاهی گمان نمیکنی ولی میشود
گاهی نمیشود/نمیشود که نمیشود
گاهی هزار دوره دعا بی اجابتست
گاهی نگفته قرعه به نام تو میشود
گاهی گدا/گدای گدایی و بخت نیست
گاهی تمام شهر گدای تو میشود